Na de herfstvakantie zijn we in sportklas 1 aan de slag gegaan met de twee doorlopende leerlijnen judo en klimmen.
Dat betekent dat we met z’n allen de judomat als puzzel neer moeten leggen om te voorkomen dat leerlingen geblesseerd raken. En dat is best een flinke klus. De matten moeten echt met tweetallen getild worden en strak tegen elkaar aangelegd worden. Je zult je teen er maar tussen krijgen. Gelukkig was bijna de voltallige groep elke week keurig om 8.15 uur aanwezig om samen te zorgen dat alles klaarligt voordat de les begint. En dan hebben ze ook nog voor 8.30 uur allemaal een judopak aan getrokken. Een groep om trots op te zijn.
De leerlingen hebben judoles gehad van John en van Cees. Zij zijn tot nu toe erg tevreden over onze leerlingen dus ook dat geeft vertrouwen voor de toekomst. Alleen het opvouwen van zo'n pak is voor velen nog erg ingewikkeld. Dus papa's en mama's: laat ze thuis ook maar eens een shirt, trui, blouse en colbert vouwen. Dat levert nog meer tijdswinst in de judolessen.
In de tweede zaal werd er geklommen. In het begin duizelde het de leerlingen van de klimaanwijzingen. Het zelf moeten zekeren is toch iets anders dan het klimmen dat sommigen weleens gedaan hebben. En ondanks dat er de eerste les nog niet echt verticaal geklommen werd, toch zweethandjes en serieuze gezichten. Gelukkig maar, zo komt het vast goed als we wel echt met de voeten van de grond gaan.
In les twee gingen we dan echt omhoog. De meeste leerlingen stonden te trappelen om te mogen klimmen. Een enkeling zag er toch wat tegenop. Maar met hulp aan elkaar en af en toe een beetje steun van de juf kwam elke leerling een stap verder.
En na drie lessen had elke groep het zekeren super goed onder de knie! En sommigen klimmen nu zelfs blind naar boven met aanwijzingen vanaf de grond. Een knappe prestatie die we niet elk schooljaar hebben gehaald. Bijna alle leerlingen klimmen tot aan het plafond en dat betekent dat ze durven vertrouwen op de zekeraar en back-up zekeraar op de grond. Hun eigen klasgenoten! Het moeilijkst is eigenlijk nog het aantrekken van de gordeltjes. “Hoe dan?!?”.
En wat zeg je ook alweer als je in die wand hangt en niet verder wilt? " Los! Of vast! Of stop!" Nee, niet dus. "blok, is de juiste kreet, gevolgd door " blok vast" door de zekeraar. " O, ja. Wist ik".
Omdat er toetsweken in de rest van de school waren en de programma’s van klas 1 en 2 redelijk synchroon moeten lopen, hadden we twee keer een prachtige kans om de leerlingen zich uit te laten leven. Diverse trefbalspellen hebben we gespeeld waarbij het zweet op het voorhoofd stond en eindelijk mochten de leerlingen dan toch nog een “keer tien tellen in de rimboe” spelen. In het donker. Naja, donker… de shirtjes gaven een beetje licht.
Na de kerstvakantie hebben we de judo- en klimlessen afgerond en starten we met aangepast sporten. Dit jaar weer eens iets nieuws dus we zijn erg benieuwd wat dat gaat worden. We gaan rolstoeltennis spelen en rolstoelbasketbal. Daarnaast spelen we ook goalbal. Dat is een spel met een bal dat gespeeld kan worden door blinde mensen. Een blinde meneer, Wim, komt de leerlingen uitleg geven over het spel, het spel leiden maar vooral: vertellen over hoe het leven van iemand die niks ziet eruitziet. Vol bewondering en verbazing luisteren de leerlingen naar zijn antwoorden op al hun vragen.
Al met al een mooi programma en een superleuke groep om mee te werken.
Sportieve groet en tot de volgende post!
